Audre Lorde, “Nefes”*

Bedenlerimiz
buluşunca
birlikte
emek vermek kolaylaşıyor
kalem ve kâğıt
yazmamızdan
ne rahatsız olur ne menfaat sağlar
oysaki bedenin aktıkça
ellerimin altında
taşkın ve beklemede
zincirleri kırıyoruz
imgelere tırmanarak
kalçalarınla ten tene yaratıyorsun beni
kelime topraklarımızdan geçerek
bedenim
beni dönüştürdüğün
şiiri
yazıyor tenine.

sana değince geceye dokunuyorum
boğazım tutuşuyor ayın ateşinden
seviyorum seni tenin çiçeğe açarken
seni yaratıp
içime
katıyorum.

Audre Lorde, “Recreation”, The Complete Poems of Audre Lorde, 1997.

çeviri: smb / sermelix
ingilizcesini buradan okuyabilirsiniz.

* lorde bu şiirinde sevişmek ile yazmak arasında bir bağ kuruyor. kalemin kâğıdın üzerinde aktığı gibi tende geziniyor parmaklar ve bu bir yaratma ve yeniden yaratma süreci. şair kişisi nasıl ki şiiri yaratırken onunla birlikte kendisi de dönüşüyor, yeniden yaratılıyorsa buradaki sevişmede de yine bu karşılıklı ve iç içe geçmiş dönüşüm ve yaratılma var. şiirin başlığı “recreation” (yeniden-yaratım / yeniden yaratma) buradaki yazı-sevişme ilişkisini de ortaya koyuyor dolayısıyla. “erotiğin olanakları“nda “benim için, iyi bir şiir yazmakla sevdiğim bir kadına yaslanıp güneşlenmek arasında fark yok,” diyen lorde için bu elbette çok anlamlı. öte yandan, bu kelimenin “dinlenme” gibi bir anlamı da var ki bu da başka şeylerden soluklanıp kendini yenilemek, canlandırmak için yapılan şey olarak anılıyor. şiirin başlığını “nefes” diye çevirmem de buraya dayanıyor esasen. “nefes”in o soluklanıp dinlenme halini de, hayat verme ve yaratma anlamını da karşıladığını düşünüyorum. “nefes vermek” ya da yaratılış hikâyelerinde de kullanılan “hayat / ruh / can üflemek” gibi ifadeleri de düşünürsek hele. -çn